ความปลอดภัยทางอาหารของทรัพยากรชีวภาพในชุมชนประมงอ่าวนครศรีธรรมราช

Abstract

อ่าวนครศรีธรรมราช เป็นแหล่งทรัพยากรอาหารที่มีสถิติการจับสัตว์น้ำสำหรับธุรกิจการประมงและแปรรูปสัตว์น้ำปี 2551 ปริมาณ 5,882 ตัน ในขณะที่มีแม่น้ำลำคลองจำนวนมากไหลผ่านแหล่งเกษตรกรรมที่ใช้สารเคมีและผ่านชุมชนเมืองก่อนลงสู่อ่าวนครศรีธรรมราช ซึ่งอาจเป็นเหตุของการปนเปื้อนทางเคมีและชีวภาพ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจติดตามความปลอดภัยทางอาหารภายในชุมชนประมงอ่าวนครศรีธรรมราช โดยศึกษาอันตรายทางอาหารของทรัพยากรชีวภาพที่นำมาใช้เป็นอาหารท้องถิ่น ได้แก่ กุ้งขาว กุ้งกะต่อม กั้งตั๊กแตนสามแถบ หอยนางรม หอยกะพง หอยแมลงภู่ ปูม้า ปูแสมก้ามม่วง ปูทะเล ปลาดุกทะเล ปลากระบอก ปลาจวด ผลลำแพน ผักเบี้ยทะเล และชะคราม ผลการวิเคราะห์ พบว่า มีพยาธิตัวจี๊ดอยู่ในบริเวณลำไส้ของปลาจวด ส่วนการวิเคราะห์ทางด้านจุลินทรีย์ตรวจไม่พบ Vibrio cholerae และ Escherichia coli ในทุกตัวอย่าง แต่ตรวจพบ Coliforms bacteria ในตัวอย่าง กุ้งขาว กุ้งกะต่อม กั้งตั๊กแตนสามแถบ หอยนางรม หอยกะพง และปูทะเล ด้วยปริมาณที่อันตรายคือมากกว่า 1,100 MPN/g ตรวจพบปริมาณจุลินทรีย์ที่ต้องการอากาศทั้งหมดต่ำสุดในผลลำแพนเท่ากับ 3.13 LogCFU/g และพบสูงสุดในปูทะเลเท่ากับ 5.58 LogCFU/g ผลการวิเคราะห์โลหะหนักตะกั่ว (Pb) และแคดเมียม (Cd) พบว่า มีปริมาณอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานที่ปลอดภัย โดยพบสารตะกั่วสูงสุดในหอยแมลงภู่เพียง 0.29 และพบสารแคดเมียมสูงสุดในหอยนางรมเพียง 0.16 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ตามลำดับ