การขยายพันธุ์มะรุมโดยวิธีการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ (Moringa oleiferaLam.)

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของสูตรอาหาร ชนิดและความเข้มข้นของสารควบคุมการเจริญเติบโตต่อการขยายพันธุ์ของมะรุมในสภาพปลอดเชื้อ โดยนำชิ้นส่วนเอ็มบริโอมาเพาะเลี้ยงบนอาหารสูตร MS (Murashige and Skoog), ½ MS และ WPM (Woody Plant Medium) ทุกสูตรเติมน้ำตาล 30 กรัมต่อลิตร และวุ้น 8 กรัมต่อลิตร วางเลี้ยงในสภาพให้แสง ความเข้มแสง 3,000 ลักซ์ นาน 14 ชั่วโมงต่อวัน ที่อุณหภูมิ 25±2 องศาเซลเซียส หลังจากเพาะเลี้ยงเป็นเวลา 1 เดือน พบว่า อาหารสูตร ½ MS ให้ร้อยละการรอดชีวิตสูงสุด คือ ร้อยละ 93.33 รองลงมาคือ อาหารสูตร WPM และอาหารสูตร MS (ร้อยละ 80 และ 76.67 ตามลำดับ) สำหรับการเจริญเติบโตหลังจากเพาะเลี้ยงเป็นเวลา 2 เดือน พบว่า ชิ้นส่วนเอ็มบริโอที่เพาะเลี้ยงบนอาหารสูตร MS ให้ร้อยละการชักนำยอดรวม (ร้อยละ 60±0.26) จำนวนยอดเฉลี่ย (0.97±0.69 ยอดต่อชิ้นส่วน) และร้อยละการเกิดราก (ร้อยละ 63±0.09) สูงสุด ส่วนอาหารสูตร ½ MS ให้ความสูงต้น (3.65±1.09 เซนติเมตร) ความยาวใบ (0.14±0.05 เซนติเมตร) และความยาวราก (3.10±0.77 เซนติเมตร) สูงสุด ส่วนอาหารสูตร WPM ให้จำนวนใบ (3.03±0.55 ใบต่อชิ้นส่วน) และจำนวนราก (1.20±0.09 รากต่อชิ้นส่วน) สูงสุด สำหรับการชักนำแคลลัส นำชิ้นส่วนลำต้นใต้ใบเลี้ยงของมะรุม อายุ 2 เดือน ขนาด 0.5 เซนติเมตร วางเลี้ยงบนอาหารสูตร MS เติม 2,4-D (2,4-dichlorophenoxy acetic acid) เข้มข้น 0 0.5 1 1.5 2 และ 2.5 มิลลิกรัมต่อลิตร พบว่า อาหารสูตร MS เติม 2,4-D เข้มข้น 0.5 มิลลิกรัมต่อลิตร และ 1 มิลลิกรัมต่อลิตร ให้การชักนำแคลลัสสูงสุดร้อยละ 73 และอาหารสูตร MS เติม 2,4-D เข้มข้น 0.5 มิลลิกรัมต่อลิตร ให้น้ำหนักสดของแคลลัสเฉลี่ยสูงสุด (258.88±15.11 มิลลิกรัม) แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p≤ 0.05) เมื่อเปรียบเทียบกับทรีทเมนต์อื่น